Ik (Niels) had 4 jaar geleden de Cimes des Waimes (NL vertaling: de toppen van Waimes) voor het eerst al eens gereden. Eigenlijk mijn eerste marathon en destijds goed bevallen: 6 heuveltoppen in de Hoge Venen van de Ardennen beklimmen in 65 km, waaronder de skipiste van Ovifat (totaal zo’n 1400 hoogtemeters). Traditioneel vindt deze marathon op Hemelvaartsdag plaats.
Destijds kon ik geen andere Kaaimannen vinden die ook tijd/interesse hadden, maar deze keer waren er 4 andere Kaaimannen en ex-Kaaivrouw (Saskia) die ook mee wilden fietsen. Dus om 6.15u uit Roosendaal vertrokken om nog op tijd in te kunnen schrijven voor degenen die dat nog niet hadden gedaan (officieel sloot de inschrijving om 8.45u volgens de website). De weersvoorspellingen waren ook erg goed, met alleen maar zon en een temperatuur van zo’n 23 graden. Daarbij was het de afgelopen dagen ook droog gebleven, dat is erg fijn als je weet dat er in die omgeving erg veel wortels liggen, die bij regen spekglad kunnen zijn.
Net voorbij Antwerpen aan de kant van de weg al moeten stoppen vanwege een lekke autoband (spijker erin). Gelukkig met latex kunnen dichten en verder....vervolgens zaten we meer dan een uur vast in de file op de E313. Daardoor pas om 10.45u gearriveerd in Waimes (wel recht voor de deur kunnen parkeren). Tegen de verwachting in konden we toch nog inschrijven en starten voor de 65 km (alleen Mart ging voor de 85 km). Niet meer getimed, want de startmat werd net opgeruimd. Parcours verder wel helemaal voor ons zelf. Bij de eerste rustpost waren we nog net op tijd, ze waren al aan het opruimen, maar alles was nog voorradig (veel en gevarieerd.
De 2e rustpost hebben we niet meer bereikt, na ca. 30 km ging Rinus in een afdaling zwaar over de kop over de traptreden van het trimparcours (stond geen markering bij, dat was toch wel nuttig geweest!) en kon niet meer verder: beurse knie en naar achteraf bleek scheur in de schouderkom. Organisatie gebeld om te vragen of ze een auto konden sturen om Rinus op te halen, maar de communicatie verliep niet echt soepel helaas (teveel geluid op de achtergond en met ons gebrekkige Frans was het ook lastig communiceren). Dus met de grote onzekerheid of de boodschap wel was aangekomen toch maar besloten om via de kortste weg over de weg terug te rijden naar Waimes. Daarmee ook einde verhaal helaas, want het was inmiddels ook al te laat geworden om nog verder te rijden. Daardoor uiteindelijk maar 35 kilometer kunnen fietsen, waarvan dan ook nog 5 kilometer terug over de weg.
Heel erg jammer, want het parcours was zeer mooi en uitdagend. Daarnaast lag het parcours er ook mooi droog bij. Ik vond het zelf zwaarder dan de laatste keer dat ik hem had gereden. Het parcours leek toch iets technischer op sommige punten en de klimmen volgden elkaar ook sneller op voor mijn gevoel. Jammer genoeg zat de skipiste van Ovifat niet in de route van de 65 km, maar er zaten genoeg andere klimmen in en dan hadden we de klim in de steengroeve (max. 25%) niet eens bereikt.
Hopelijk volgt er volgend jaar weer een editie! Toch zeker een aanrader!
Niels van Oosterbos
