Ruud Emmer:
Om 3.50 ging de wekker. Helaas was ik al een uur wakker doordat Luna de kamer binnenkwam met een bloedneus. Al dagenlang was ik zenuwachtig voor deze Bizarre uitdaging.
Maanden terug stuurde ik een berichtje rond wie er mee wilde doen met de Drenthe200. Het bleef op wat grapjes na stil. Totdat ineens Sjoerd en Marinho overstag gingen ook in te schrijven. ???? Ik ook met mijn grote bek ????. Sjoerd pakte door met een sporttest bij Energylab in Eindhoven . We kregen een schema voor de komende maanden. Mijn resultaten waren voor deze lange duurrit niet bemoedigend. Te veel op snelheid getraind de afgelopen periode . Sjoerd en Marinho scoorden al beter. Werk aan de winkel. Lange ritten tegen laag tempo????. Niets voor mij maar het moet. We begonnen in september 50-60-70 km opbouwen naar 140. Het ging geweldig . Mooi weer en schitterende tochten met mijn maatjes. Marinho kon niet vaak mee maar zijn basisconditie compenseerde steeds. Toen november , december. Alles voor de tocht. Ik werd lid van Watt cycling en trainde me suf. Sjoerd wat meer buiten en volgde trouw het schema. Marinho zoveel hij kon. Sebas sloot tussentijds aan en ging de uitdaging ook aan. Helaas achteraf net te laat maar heerlijk trainingsmaatje ondanks wat gemopper.
Toen was daar de grote dag. 4.15 bij Sebas en daarna naar Roden was het plan . Bij Sebas aangekomen was Sebas zijn steekas vergeten van zijn fiets. Hier hield de uitdaging op helaas. Snel doorgereden naar Roden om de andere te ontmoeten . Op een donker plein geparkeerd en op weg naar de start. Er kwam een raar geluid van mijn fiets, bleek dat ik mijn voorwiel er andersom had ingezet. Hoezo nog niet wakker????. Wave 2 daar stonden de boys, vol goede moed, aangemoedigd door de speakers. Daar gingen we. Het was droog. Paar km asfalt . Het ging vanzelf. Tot het eerste pad. Donker, blubber en zwaar. Als dit een voorbode is voor deze tocht..... Bij zonsopgang kwam de moed er weer een beetje in. Zonnetje, weinig wind en een geweldig mooie omgeving. De oranje gloed sierde de omgeving en we gingen over geweldige routes. De mountainbikeroute van Gieten was super, de zandwinning bij Drouwen was top. Dit klusje zouden wij wel even klaren. De verzorgingsposten kwamen om de 25 km en waren echt geweldig. We hadden goede moed. Naar de 105 km stop nog even door een weiland????. Niet te doen maar we waren er. Hier stond een tas met droge kleding voor ons klaar. Niet echt nodig want we waren niet nat geregend. Lekker wat snert en versnaperingen op en toch maar wat droge kleding aangedaan.
Bij vertrek daar begin het te regenen. Een berg blubber op naar boven. Marinho op zijn plaat. Dag schone kleertjes????. Hier begon het afzien . Regen , natte sneeuw en hagel. Tempo ging eruit. Komop boys, wij kunnen dit. Opgeven is geen optie. Bij elk fietspad het geloof in een stukje verhard . Altijd weer teleurstelling na een paar honderd meter. Alweer een pad vol slik en wortels. De avond valt. Geen weg terug. De remmen doen het niet meer. Een technisch stuk volgt in het donker. Remmen met de benen. Niet verantwoord, gelukkig dat ze dit thuis niet zien. 155 km stop . Pannenkoeken en een kampvuur . We warmen ons op. 3 pannenkoeken en weer verder. Hier werd ons vertelt dat het Janpad uit de tocht was gehaald . Pfff gelukkig. Op naar de volgende post. 175 km, welcome to hell. Toch het Janspad????. 4 km ellende . Dit was niet te fietsen , dan maar lopen. Op 3 km zagen we een paar fietsers door het weiland gaan. Net iets beter te doen. Proberen maar. Dat ging even goed tot de sloot????. Fietsen erover tillen en weer lopen. Wat een ellende. 186 km stop . Nu zou het toch niet meer zo zwaar zijn? Helaas , tot de laatste km door drek en paadjes waar we huilden om onze moeder. De laatste km. We hebben het gered. Onze namen op de speaker. Eeuwige roem is wat ons rest.
We did it. Maatjes bedankt. Had het nooit gered zonder jullie #trots????
